พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว

ตัวคนเขียนเองจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยศิลปากร หลายคนคงคิดว่าตัวผมเองต้องจบด้านศิลปะมาเป็นแน่ แต่จริงๆแล้วผมไม่ได้จบศิลปะแต่จบคณะอื่นที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับศิลปะ จากรูปที่เห็นจะเป็นรูปของอาจารย์ ศิลพีระศรี  ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยศิลปากร โดยสิ่งที่ทำให้ผมจำท่านแม่นมากคือคำพูดว่า “พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว”  เป็นคำพูดที่ฮิตติดปาก ชาวศิลปากรมากตอนที่ผมเรียนอยู่ที่นั้น คำพูดนี้มีความหมายอยู่ในตัวมันเองคือ ถ้าคิดจะทำอะไรก็ให้ลงมือทำซะอย่าปล่อยให้มันผ่านไปแล้วเรามานั่งเสียดายกันภายหลัง เมื่อมองย้อนกลับมาดูตัวเราเองว่าเราเคยรู้สึกอย่างคำพูดนี้ไหม ตอบได้เลยว่ามีแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเองขาดหายไปในตอนเรียนมหาลัยและผมรู้สึกว่ามันสายไปแล้วคือ การใช้ชีวิตกับเพื่อน ๆ แบบว่าที่ถึงไหนถึงกัน เฮไหนเฮนั้น ทำอะไรร่วมกันใช้ชีวิตนักศึกษาให้เต็มที่ เหตุผลนะเหรอ คงไม่สามารถระบุได้ในที่นี้ แต่อยากบอกว่าตัวผมเองสูญเสียช่วงเวลาดีๆในชีวิตไปช่วงหนึ่งจริงๆ ในชีวิตปัจจุบันนี้หลังจากมาได้เจอกับจุดหักเหในชีวิตครั้งใหญ่ มันทำให้ผมคิดได้ว่า ผมต้องใช้ช่วงชีวิตที่เหลือแบบคุ้มค่า และต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติ และจะไม่ให้คำว่าพรุ่งนี้ก็สายเสียแล้วมันย้อนกลับมาทำลายความรู้สึกผมอีกแน่นอน งานเขียนแรกอาจจะดูอารมณ์อึมครึมนิดนึงแต่จะพยายามเล่าเรื่องราวสนุกๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้เพื่อนได้ฟังบ้างนะ